ಬೆವರ ಮಡುವಲಿ ಮಿಂದ ಕಾಯಗಳೆರೆಡು, ಒಂದರೊಳಗೊಂದಾಗಿ ನಲಿದು, ಬೆಸೆದು ಜಗವ ಮರೆತಾ ವೇಳೆಯಲಿ, ಯಾರಿಗೂ ತಿಳಿಯದೆ, ಅರುಹದೆ, ಕಗ್ಗತಲ ಸಾಗರದಲಿ ಎದುರಾದ ಬಂಡೆ ಕಷ್ಟವನೆಲ್ಲಾ ದಾಟಿ, ದಿಕ್ಕು ತಪ್ಪಿ, ದಾರಿ ಹಿಡಿದು, ಪ್ರೇಯಸಿಯನ್ನ ಸೇರಿಯೇ ಸೇರುವ ಶಪಥದಲ್ಲಣುವೊಂದು ಜಯಗಳಿಸಿ, ಪ್ರೇಯಸಿಯ ಎದೆಯಾಳವನ್ಹೊಕ್ಕು, ಇಬ್ಬರೂ ಕೂಡಿ ಒಂದಾಗಿ, ಹೊಸತಾಗಿ ಬಡಿದು ಹಿಗ್ಗಿ ಹಿಗ್ಗಿ ಮುಂದೊಂದು ದಿನ ಹಿರಿದಾಗಿ ಹೊರಬಂದಾಗ - 'ಇವ ಎಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿಯಾ ಕಾಣ್ಕೆಯಲ್ವಾ!' ಎಂದು ಮಮತೆಯಿಂದ ಬೀಗಿದ ಜೀವಗಳೆರೆಡು, ಇಂದು ಆ ಮಗುವನ್ನ ಮಲಗಿಸಲು ಹರಸಾಹಸ ಪಟ್ಟು, ಬೆನ್ನು ಬಿದ್ದು - 'ಇದು ಬೇಕಿತ್ತಾ?!' ಎಂದೆನಿಸಿಕೊಂಡಾಗ, ಜಗದ ಅಣು ಅಣುವೂ ನೋಡಿ ನಗುತಲಿತ್ತು!
No comments:
Post a Comment